Ogólna wiedza o świecie kart płatniczych, o bankach działających w przestrzeni wirtualnej, bankomatach i o innych usługach finansowych świadczonych kanałami elektronicznymi jest współczesnemu człowiekowi absolutnie niezbędna do normalnego funkcjonowania. Deficyty w tej sferze wykluczają ludzi ze społeczeństwa bardziej niż niepełnosprawność fizyczna. Barbara Bajor swą monografię poświęciła prawnym aspektom szeroko ujętej bankowości elektronicznej. Autorka stara się wyjaśnić i przybliżyć prawną istotę usług bankowych świadczonych drogą elektroniczną oraz omówić legislacyjne środki ochrony klientów banków. Książka jest adresowana do środowisk, które zawodowo zajmują się usługami finansowymi, edukacją ekonomiczną społeczeństwa oraz ochroną interesów konsumentów.

To wciągająca epopeja rozpisana na głosy Ślązaków i ludzi w Śląsku zakochanych. Mieni się wszystkimi jego kolorami, dowodząc wielowymiarowości i bogactwa tego miejsca. Książka łączy bardzo różne narracje - od historycznego thrillera po akademicki chłodny ogląd, co czyni z niej atrakcyjną lekturę. Tym bardziej że autor opowiada o pogmatwanych losach, o których bardzo długo, nawet w śląskich rodzinach, milczano. Lech M. Nijakowski Jan Cofałka, drogi memu sercu krajan tarnogórski, niestrudzony kronikarz śląskich losów, wychodzi do czytelników z nową propozycją - Księgą Ślązaków. Jest to książka o niepodważalnych walorach poznawczych, ukazująca skomplikowane życiorysy synów ziemi śląskiej na tle najważniejszych wydarzeń historyczno-politycznych, społecznych i gospodarczych. Znajdą w niej Państwo sylwetki powszechnie znanych postaci ze świata nauki, polityki i kultury, ale i osób, które do encyklopedii najprawdopodobniej nigdy nie wejdą, a których losy są nieraz równie barwne i ważne, co najważniejsze zaś ľ noszą wszelkie znamiona śląskiego historyczno-kulturowego paradygmatu. W pejzaż tego regionu wpisują się także ludzie niebędący rodowitymi Ślązakami ľ i ci na tej ziemi pracujący, z nią się utożsamiający, i tacy, którzy z oddalenia szczególnie się nią interesują. Dla wielu z nich też znalazło się miejsce w pracy Jana Cofałki. Ich spojrzenie niewątpliwie obiektywizuje prawdę o Śląsku i Ślązakach, a postawa autora książki, który na taką zawartość swego dokonania się zdecydował, zasługuje na głęboki szacunek. To postawa prawdziwie nowoczesnego Ślązaka, otwartego na innych i na jednoczącą się Europę regionów. Jan Miodek

Oto trzecia, po Ślązakach w Warszawie i Księdze Ślązaków, część "trylogii śląskiej" Jana Cofałki. W tym tomie zawarty jest zapis przenikających się i jak fale świetlne interferujących rodowodów i doświadczeń Ślązaków oraz Kresowiaków, którzy po okrucieństwach wojennych, po masowych przesiedleniach, wysiedleniach, eksmisjach i wypędzeniach zostali na siebie skazani. Jan Cofałka, świetny biografista, który umie plastycznie i wszechstronnie pokazać osobowości ludzi, nie szuka w historii okropieństw, dobrze wiedząc, że jest ich tam bez liku. Szuka w niej urody życia, jego barwy, powabu, aromatu, i czyni to na rozległym, epickim tle wielkiej wędrówki ludów, która w połowie XX w. wyrzuciła mieszkańców Kresów z ich domów i kazała zamieszkać w innych miastach, wsiach, w innej scenerii i w świecie często innej kultury materialnej oraz obyczajowej. Pisze o uczestnikach powstań śląskich i ich potomkach, o byłych powstańcach warszawskich i synach Orląt Lwowskich, o członkach Hitlerjugend, Komsomołu i ZMP, którzy siedząc często w tej samej ławce szkolnej, nie pozabijali się, nie wyniszczali się, nie licytowali się, kto z nich większych krzywd doznał, ale stworzyli niezwykłą społeczność. Takiego spojrzenia na historię powojennego Śląska w biografistyce polskiej dotychczas nie było. Jan Cofałka napisał książkę o wyższości tolerancji nad ksenofobią, o dobrodziejstwach płynących z postawy, gdy ludzie stronią od nienawiści, a pamięci nie zastępują pamiętliwością. prof. Stanisław Nicieja

Jan Cofałka obdarowuje nas barwnymi portretami słynnych Ślązaków, którzy zdobyli sławę nie tylko w Polsce, m.in.: Piotra Beczały, Ewy Demarczyk, Juliusza Grządzieli, o. Leopolda Moczygemby, rodu Lipowczanów, Adama Makowicza, rodu Olszaków, o. Edmunda Szeligi, Floriana Śmieji, Ernesta Wilimowskiego i Krystiana Zimermana. Wiele się dowiadujemy o śląskim rodowodzie tych muzyków, księży, społeczników, naukowców i sportowców, o ich rodzinnych losach, emigracji i związkach ze śląską ojczyzną.

Książka Cofałki to całe kompedium śląskości w Warszawie, porządnie udokumentowane i napisane. Ma smak schludnego dokumentu "emigracyjnego". Z wielką życzliwością ukazuje dziwaczność Ślązaków i ich heroizm w miłości do Polski. Ślązacy w Warszawie mają świetne motto wyjęte z ust Stefana Bratkowskiego: Są w Polsce ludzie, których nikt nie rozumie. Nie rozumie ich ogół narodu i nie rozumieją ich najbliżsi sąsiedzi. To Ślązacy. Ta smutna konstatacja, jakże prawdziwa, dodaje wartości książce. Jest kroplą w możliwości zrozumienia odmienności Śląska i Ślązaków. Jan Cofałka usiłuje rzewnie swoją skromną książkę, jak ta kropla w chińskiej torturze, zmiękczyć twardy granit obojętności. Kazimierz Kutz